Een handdruk.... Een handdruk....
Een handdruk, een buiging of helemaal niets…..
Vorig jaar zomer heb ik in ons kerkblad een artikel geschreven over de taken van de Ouderling van Dienst (OvD) in de eredienst. Eén van die taken is aan het begin en eind van de eredienst de handdruk aan de voorganger. Maar er worden nog meer handdrukken gegeven, daar gaat dit artikel over.
Er is een tijd geweest dat de voorganger en de OvD bij binnenkomst de kerkbezoekers een hand gaven om hen welkom te heten. In de Kanaalstraatkerk verspreidden de voorganger en OvD bij het uitgaan van de kerk zich over twee van de vier uitgangen om mensen een gezegende/fijne zondag en week toe te wensen. Ook werd de voorganger soms verteld dat het een mooie preek/dienst was en dat de gesproken woorden “voedsel” waren voor de komende week.


Alweer vele jaren staan de voorganger en OvD na afloop van de dienst bij de uitgang van de kerkzaal of in de Ontmoetingsruimte, zodat er gelegenheid is om een hand te geven of te groeten. Ten tijde van de coronaperiode gaven we geen hand en bleef het bij een knikje, een opgestoken hand of een vriendelijk woord. Ds. Eeuwout was met een hand geven uitermate voorzichtig maar alweer een hele tijd nemen we daarin geen terughoudendheid meer. Laatst hadden we een voorganger die het opviel dat niet iedereen een hand toesteekt en stelde daar wat vragen over, samenvattend in deze vraag: Waarom staan we bij de uitgang?
Het is misschien goed om daar nog eens de aandacht op te vestigen met het besef dat misschien niet elke voorganger, OVD of kerkbezoeker daar bij stilstaat.

Een voorganger is misschien wel twaalf uur of meer bezig met de voorbereiding, de liturgie en preek. Thema, Bijbellezingen, liederen, gebeden en verkondiging worden op elkaar afgestemd. Met alle gastvoorgangers de laatste maanden zien we hoe verschillend hij/zij de dienst leidt en hoe hij/zij statisch of zeer bewegend op de kansel staat. De ene voorganger legt zijn ziel en zaligheid in de liturgie en verkondiging, deelt daarin misschien wel uit persoonlijk leven, een ander verhaalt over familiezaken en weer een ander grijpt terug op een bezoek aan een museum. Niet bij alle voorgangers is dat zo, wat niet wil zeggen dat de gesproken woorden minder gemeend zijn. Het zijn woorden gesproken vanuit de Bijbel die gedeeld worden met God en met elkaar en daardoor iets wezenlijks en zelf iets Heiligs in zich hebben.
Zelf mocht ik in het verleden ook een paar keer een preek lezen en als je dan op de preekstoel staat kijk je toch, misschien onopgemerkt, of de woorden landen en er geboeid wordt geluisterd. Raakt het de toehoorders wat gezegd en verkondigd wordt?
Zo staan we dan aan het eind van de dienst bij de uitgang. De voorganger staat daar, na alle (intensieve) voorbereidingen en gesproken woorden in de dienst en kijkt in de ogen van de mensen om te zien of er iets gebeurd is in dat uur. En hoopt uiteraard dat het allemaal niet voor niets is geweest.

Desinteresse en afkeurende blikken horen daar niet bij, ook als de woorden niet geland zijn. Maar wel op z'n minst elkaar in de ogen kijken en groeten. Dat kan met een hand op de borst of een lichte buiging naar elkaar. Een handdruk met misschien wel enkele gesproken woorden voelt dan als heel respectvol. En wie iets meer over de dienst kwijt wil, kan dat altijd even aangeven. Bij het koffiedrinken in een kleine setting in de consistorie of bij het koffiedrinken in de ARK is daar altijd gelegenheid voor.

De preekvoorziening is het gelukt om met het vertrek van ds. Eeuwout de resterende zondagen dit jaar nagenoeg gevuld te krijgen. 29 December bleek een moeilijke datum te zijn zodat we deze zondag zelf invullen met veel zingen.
Voor volgend jaar is de lijst zo goed als rond, waarvoor hulde aan Els Viergever.
Zorgvuldig stuurt Nely Koen vooraf alle mogelijke gegevens rondom de dienst naar de voorganger zodat het hem/haar aan informatie aan niets ontbreekt.

Gastvoorgangers die op verschillende wijze hun liturgie invullen en de woordverkondiging doen maar allemaal willen dat hetgeen gezegd of gezongen, gebeden wordt, “voedsel” is voor eenieder die de dienst in de kerk of thuis meebeleeft.
Zo staan zij bij de uitgang om u te groeten en de hand te geven. Ga daar niet zomaar aan voorbij!
 
Kees van Boven, voorztter kerkenraad.
 
terug